Met de Franse slag.

De oplevering van ons appartement is woensdag om 14 uur. Even voor 14 uur krijgen we een telefoontje. Meneer komt een half uurtje later. Is niet echt een ramp, we genieten van het prachtige weer, het super uitzicht, en kijken naar de Mont Blanc die schittert in het zonnetje. Mooie gelegenheid om foto's te maken.  We zijn natuurlijk al in het gebouw geweest en weten precies hoe onze garage plek eruit ziet (past de Scenic en een aanhangwagen in!), de berging, skibox en natuurlijk de voordeur van ons appartement. Het is wel even wennen dat we naar BENEDEN moeten in plaats van naar boven.  We zitten op een berg en dan heb je ook etages in de min. Wij zitten op -2.

Een half uurtje later is meneer er. Eindelijk gaan we ons appartement in. Super. We vinden het geweldig. Hij laat ons even alleen om op ons gemak de boel te inspecteren, vertelt wel dat er nog 3 dingen moeten gebeuren. Tja, en dan moet je mij hebben. Ik selecteer op verschillen, dus zie meteen dat de schroefjes in de plinten niet zijn weggewerkt. Vegen op de witte muur, en zowel in de woonkamer als in de badkamer loopt het plafond niet keurig recht. En nog wat kleine dingetjes. Maar voor de rest ziet het er prima uit. En ons uitzicht, we krijgen er geen genoeg van. Meneer de inspecteur komt terug en we laten hem vertellen welke 3 dingen nog moeten gebeuren. Hij laat alle vlekken zien die weggewerkt moeten worden. (Dat is alleen maar een likje verf). En dan komen wij met ons lijstje. Dat plafond vinden we niet goed. Hij slikt even, geeft toe dat het niet recht is en zegt dat het gecorrigeerd moet worden. Dat betekent een heel nieuw plafond erin, en is daar niet echt blij mee (voorlopig geen woonkamer inrichten).  Rest noteert hij ook, behalve de plinten, dat is bij elk appartement zo. Alles is voor 2 December opgelost, is de belofte. Na de uitleg over de elektriciteit en telefoon, hebben we alle sleutels en het appartement voor ons alleen. We genieten nog even na, en gaan weer over op de orde van de dag. Auto uitladen, foto's maken van wat gecorrigeerd moet worden en op weg naar Tata Dominique. Daar er geen elektriciteit is, slapen we bij een tante van Frenchie die op een kleine 100 km verderop, vlakbij Genève, woont. Gesloopt komen we er aan, gelukkig staat het eten al klaar. Gezellig om even bij familie te zijn. Na het eten duiken we ons bed in, we zijn op.