De berg op!

Piste Le Planay

Vandaag nemen we de weg bij ons achter en gaan de berg op. Eens kijken hoever we komen. Het is bewolkt en er is regen voorspelt, dus we moeten de lucht goed in de gaten houden. Op naar boven, het pad is sneeuwvrij dus dat is een meevaller. Zoonlief gaat op onderzoek uit, want hij wil weten of we al op de skipiste zijn, Maar nee, zover zijn we nog niet. Dan ineens komen lopen we tussen 2 sneeuwmuren in. Ja. hoor, dit is de piste. We volgen nog steeds het pad en dat houdt ineens op vanwege de sneeuw. Gisteren hebben we ons ook niet laten weerhouden door de sneeuw, dus we ook nu gaan we de sneeuw op. Deze sneeuw is niet geprepareerd, dat merken we wel daar we tot over onze enkels in sneeuw wegzakken. Gelukkig staan we al snel op de piste, waar we een echtpaar op de klapski (ski de randonnée) tegenkomen.  Die vertellen ons dat we het beste op de piste kunnen blijven daar de besneeuwde weg verderop ook niet geprepareerd is, dus zonder raquettes komen we niet echt verder. Dus dan maar de piste naar beneden. Onze 6-jarige herkent de piste en begint vrolijk af te d(w)alen.  Al gauw  komen we bij onze straat uit (aan de andere kant) en lopen we terug naar huis. We nemen de auto om naar de top van onze berg te rijden en van daaruit wat te wandelen. Maar helaas, ook de weg naar boven is ondergesneeuwd en komen we niet verder. Dan maar terug naar huis voor de lunch. Misschien dat we in Albertville nog wat raquettes in de uitverkoop kunnen scoren. Er is veel in de aanbieding, van ski tot skischoen, snowboard etc, maar geen raquettes. We hebben inmiddels wel een gedetailleerde wandelkaart gevonden en regenponchos voor het geval we midden in een wandeling overvallen worden door een regenbui.

De wandelschoenen uitproberen

Ons eerste voorjaar in ons “La Perle des Alpes”. Van de winter hebben we de omgeving op de ski verkend. Wij zitten op de zuidkant van de berg, dus de sneeuw  is al op veel stukken gesmolten. Aan de andere kant van Mont Bisanne ligt de piste nog volop sneeuw. Maar het ski seizoen is afgelopen vrijdag ( de 27^e april) geëindigd. Les Saisies is uitgestorven. Alleen  restaurant “Les Arcades” is open en een enkele bar.

Afgesloten voor alle verkeer....

Deze vakantie willen we de omgeving te voet verkennen, tevens kijken w e ook naar wat er te doen is op de fiets .Dit om de vraag van een potentiële huurder te kunnen beantwoorden. Voor onze 6-jarige hebben we een paar echte wandelschoenen gekocht en die moet hij nu gaan inlopen.  Een berg verderop ligt een stuwmeer, dus gaan we daar eens kijken. Kunnen we vast wel een leuk wandelingetje maken. Dus op weg naar “Roselend”. We pakken de auto en in Beaufort staat al aangegeven dat 1 van de 3 wegen is afgesloten. De afgesloten weg is een verlengde van de route, dus geen showstopper voor ons. Het is een prachtige dag, zonneschijn en wat wolkjes. Heerlijk. Beneden in het dal is het  heerlijk, het is al gauw zo’n 23 graden Celsius.  De bergwegen zijn goed begaanbaar, we zien een enkele fietser op zijn racefiets de berg beklimmen.  Stoer hoor, iets wat wij hem (voorlopig) niet nadoen.

En dan komen we bij het meer aan. We zien de weg die is afgesloten en dan blijkt de weg die we van plan waren ook te zijn afgesloten. We parkeren de auto voor de 1^e weg, een mooie parkeerplek want de weg ligt vol met sneeuw. Het meer kunnen we zien, met een laag waterpeil, maar de dam zien we niet. We gokken het er op en gaan te voet de afgesloten sneeuwweg op. Manlief voorop (want als die door de sneeuw zakt weten wij dat we eromheen moeten lopen J ) Onze 6-jarige vindt dit geweldig, een echt avontuur.  Langs de weg stromen beekjes smeltwater. Dus de dennenappels erin om te zien hoe hard ze gaan en waar ze stranden.
Bergafwaarts zien we het meer en als we het beboste stuk weg hebben gehad is, is er weer gewoon asfalt. Enkele stukken hebben stromend water, welke niet dikker zijn dan onze zolen dus dat durven we ook wel aan. Er ligt flink wat puin (stukken steen, takken, hout) wat door de sneeuw mee naar beneden is genomen. Voor een auto vervelend, voor de voetganger geen probleem. Maar voor de zekerheid houden we wel de rotswand in de gaten, je weet maar nooit wat er naar beneden dondert.

In de buurt van de dam splitst de weg zich, naar beneden richting dam, naar boven richting panorama op de dam. Natuurlijk gaan we voor de dam, maar al gauw zien we dat de damweg flink onderwater staat. Dus rechtsomkeer en naar boven. Hebben we een prachtig uitzicht. Aan de ene kant zien we de top van de Pierra Menta, die we ook vanuit on huis zien, leuk om nu een andere kant van die top te zien. Als we door het dal kijken zien we in de verte Les Saisies. We maken foto’s in de hoop dat we er iets van kunnen zien.

Dan weer op weg terug naar de auto. Het is wel erg leuk om te daar te wandelen, geen mens te zien, heerlijk rustig. Er zijn maar weinig mensen die ons zullen volgen, iedereen wordt door de sneeuw tegen gehouden. Op de vraag hoe zijn schoenen zitten krijgen we van zoonlief te horen : “Prima”. Dat is goed te horen, kunnen  we de volgende keer bij ons de berg op.

Storm waarschuwing

Na een langere reis dan gewoonlijk (veel files in Duitsland), waren we gelukkig nog op tijd in Annecy om boodschappen te doen. En nu ons laatste stukje, dan zijn we weer "thuis" . Op de radio horen we dat er gewaarschuwd wordt voor zeer zware windstoten met name op grote hoogtes.  Nu dat het hard waait is wel duidelijk te zien aan de omgeving. Alles gaat in eenzelfde richting, en dat ziet er niet echt rustig uit. Bij de berg op rijden merken we gelukkig niets van die harde wind. We hebben dan ook weinig open stukken. Boven op onze berg (1500 m) aangekomen, installeren we ons. Het is heerlijk warm in huis, Pierre heeft daar weer goed voor gezorgd. Orange tv heeft nu ook meer zenders dan voorheen, dus dat gaat ook goed. Even naar Nederland bellen dat we goed zijn aangekomen, hoeft niet, maar weet dat ze dat wel prettig vinden. Even de mail lezen, toch handig dat wifi, de smart phones schakelen er meteen op aan en halen alles binnen. De wind horen we al om het huis gieren, maar dat is bekend, we zitten op een hoek en zijn het laatste huis op dit stuk.

Moe duiken we ons bedje in. Alleen zoonlief wil in het grote bed bij papa, mama moet in zijn bed. Ach ja, zo’n eerste nacht snappen we dat wel. Dan gaat iedereen op één oor.

Dan word ik gewekt (of was ik nog niet in slaap gevallen?), geen idee hoe laat het is, het is namelijk aarde donker hier boven op de berg. Dan mis ik iets. Het nachtlampje van die kleine is uit. Terwijl ik mijn bed uitstap om op onderzoek te gaan, realiseer ik me dat alle elektriciteit is uitgevallen. Het verbaast me niets als ik die wind zo tekeer hoor gaan. Binnen een minuut of zo is de boel weer opgestart, wel prettig dat dit complex wel dat soort basis snufjes heeft.  Je kan ervan op aan dat bij het uitvallen van de elektriciteit de generator  automatisch opstart. Ik hoor alle apparatuur weer aanslaan, dus duik mijn bed weer in. Aan het snurken te horen, hebben die 2 mannen er niets van meegekregen.

’s Morgens vroeg wakker geworden en na het ontbijt vraagt onze 6-jarige meteen of de tv aan mag. Nu hebben we alleen Franstalige zenders dus is dat prima. School heeft aangegeven dat hij meer Frans moet horen. En op dit tijdstip is er genoeg voor de Franse kinderen. Wat me opvalt is dat er veel boodschappen tussen de tekenfilms door komt, die de kinderen erop wijzen gezond te eten. Alles in huis gaat zoals altijd, dus we hebben weinig last gehad van de storm. Dachten we…. Het blijkt dat we geen internet (en dus geen telefoon)  hebben. Bij een stroomstoring kan dat gebeuren, en is het een kwestie van de stroom van de router afhalen en opnieuw opstarten. Zo’n beetje standaard procedure. Helaas, niet dit keer. Dan maar even Orange (onze internetprovider) bellen, maar daar komen we niet doorheen met onze gsm’s , en als we erdoor komen krijgen we te horen dat er teveel mensen bellen dat we het later nog eens moeten proberen. Vervelend, maar we waren toch van plan met dit mooie weer  op pad te gaan (zie “De wandelschoenen uitproberen”) dus we kunnen wel even zonder.

Terug van onze wandeling nog steeds geen telefoon en internet, en ook Orange is niet te bereiken. We gaan er voor het  gemak maar vanuit dat er meerdere dit probleem hebben en de melding voor ons doen. Op het journaal zien we dat het wel erg gespookt heeft afgelopen nacht. veel mensen in de regio zitten zonder elektriciteit, bomen zijn op huizen gewaaid, daken zijn van huizen gevallen etc. Nu dan hoor je ons niet klagen omdat we geen telefoon en internet hebben. Maar even afwachten hoe lang het duurt, hopen dat we morgen wel weer alles hebben. Dan horen we op het nieuws dat er vannacht ook ‘kans’ is op storm. We zullen zien. Een ding weet je zeker, als ik dit stuk heb gepubliceerd, hebben we weer internet, of we zijn weer terug  in Nederland…….J

Spoorwegmuseum

We zijn laatst naar het Spoorwegmuseum in Utrecht geweest. Op zondag met de auto, en nee we parkeerden niet bij het museum zelf want dat kost zo'n  4,50 Euro, terwijl in de straat om de hoek op zondag vrij parkeren is.

Op naar binnen, het oude station in. dat is prachtig gerestaureerd, en de koninklijke wagon van Juliana staat op het perron. Die kan je bezichtigen zonder dat je een kaartje nodig hebt. Pas als je het spoor over gaat, moet je je kaartje laten zien. Heb je net als wij een museumkaart, dan is de entree gratis. 

In de hal staan ontzettend veel verschillende locomotieven en treinstellen. Er zijn 3 werelden die de verschillende tijden in de geschiedenis van de trein vertellen. Het is erg  interactief, wat er voor zorgt dat onze zoon alles wil zien. Bij mooi weer rijdt buiten rond de speelplaats een treintje voor de kinderen.

We hebben ons daar prima vermaakt en gaan dan ook zeker nog een keer.

Vakantiehuis verhuren via social media

De afgelopen paar maanden ben ik naast het dagelijkse werkzaamheden ook nog druk bezig geweest om van alles te regelen zodat we ons prachtige appartement ook kunnen verhuren. Eerst de boel inrichten, en er zelf een vakantie doorbrengen om zeker te weten dat we alles hebben. Maar dat is nu klaar, tv en internet doen het, wasmachine staat er en werkt. Alles staat op zijn plek. We zijn er nu al 4 weken geweest (en ja 4 weken heerlijk kunnen skiën). Onze eerste Franse huurders hebben we ook al gehad. We zitten dan ook in een populair Frans ski gebied. Tenminste populair bij de Fransen, Belgen, Zwitsers en Italianen. Er zijn ook wat Nederlanders, maar die zijn op 1 hand te tellen.

Om wat bekendheid te krijgen, hebben we dan ook  veel tijd in onze eigen website gestoken, samen met een goede vriend die het voor ons heeft gebouwd. Het is een mooie en professionele site geworden.  Zijn we dan ook erg trots op. Nieuwsgierig? Kijk maar eens rond op La Perle des Alpes . Naast een eigen website zitten we natuurlijk ook op Facebook en Twitter. Dat allemaal onderhouden gaat meer tijd in zitten dan ik had verwacht. Het bloggen schoot er dan ook meestal bij in.

We staan op de voorpagina van Micazu.nl

Verhuren doen we ook via de welbekende verhuursites zoals Micazu en Homelidays. Op de Second Home beurs kregen van de marketeers van Micazu nog de nodige tips om onze advertentie aantrekkelijker te maken. Die tips hebben we doorgevoerd en de afgelopen week hebben we bij hun op de voorpagina gestaan. Via monitoring tools kunnen we zien dat we nu al regelmatig bezoekers krijgen, maar men boekt nog niet. Het is voor de meeste mensen natuurlijk nog te vroeg om hun wintersportvakantie te boeken, dus hebben we alles aangepast op de zomer activiteiten. Die zijn wat minder bekend, maar ook geweldig. Zo zijn er genoeg wandelroutes uit gezet om de Alpen te verkennen (wie weet zie je wel een marmot onderweg) en met de mountainbike is het helemaal genieten, de skipiste is zomers opengesteld voor de mountainbiker!

Facebook en Twitter gebruik ik om bekend te maken wat er in de omgeving te doen is. Vaak met een link naar de agenda van het VVV kantoor of de website van de organisatie.  Op dit moment kunnen we alleen uit eigen ervaring vertellen over de geweldige wintersport activiteiten. maar die bewaar ik voor een blog meer richting de winter. Binnenkort gaan we weer en zijn we van plan om de bergen wandelend te verkennen. De gemzen zijn we van de winter al tegen gekomen, nu hopen we al wat van de Alpenmarmot te zien. Iets wat jullie in een volgende blog zeker te lezen krijgen.

De Alpenmarmot

Artis jaarkaart

De dierentuin is altijd een geliefde plek voor mijn kind. Hij is gek op dieren. En elke dierentuin heeft tegenwoordig ook een of meerdere speeltuinen. Al een paar jaar hebben we een jaarkaart van Artis. Als je de prijzen ziet lijkt het erg duur, maar na 4 keer entree heb je je kaart eruit.

Daar we een jaarkaart hebben gaan we dus ook een middag of zelfs een uurtje naar Artis. Vaak kijken we ook even op de agenda zodat we op tijd zijn als er iets speciaals te doen is. Zoals een groentetaart maken in het olifantenverblijf als Yindi jarig is. Of je laten schminken als kikker. Er wordt nu volop verbouwd en het nieuwe vogelhuis is een avontuur op zich.

Met onze kaart krijgen we ook korting op de entree bij andere dierentuinen, vaak zo'n 50%. Dus een echte aanrader!