Typisch een gewoonte dat overal ter wereld vanzelfsprekend is. Maar toch iets waar je je als Nederlandse vrouw toch over verbaasd, puur omdat het gros van de Nederlandse mannen (de heren even niet meegerekend) het niet doet. En door in het buitenland te werken bij een echte international, gebeurt het me toch meerdere malen per dag. Zo'n moment dat je het even niet weet. Dat je moet nadenken waar een niet-Nederlandse totaal niet over nadenkt. Een handeling als vanzelfsprekend. Na 10 maanden hier te wonen en te werken begint het langzamerhand bij mij toch ook normaal te worden. Eigenlijk raar dat het in Nederland steeds minder vanzelfsprekend wordt. Zo'n 10 jaar geleden heb ik het al eens aangehaald bij mijn toenmalige (mannelijke) collega's. Ik werkte toen in Friesland en had daarvoor in Mexico wat weken gewerkt. Ook daar is het de normaalste zaak van de wereld. Tijdens een lunch gaf ik een voorbeeld over hoe de Mexicaanse mannen zich gedragen op de werkvloer, of waar je ook bent. Ze hoeven je niet te kennen, ze doen het gewoon omdat ze het met de paplepel wordt in. Nu vonden de Nederlandse 'heren' dit een grote onzin. Tuurlijk doe je het wel eens voor je vrouw, zeker als je met haar op stap gaat, maar dat is tijdens speciale gelegenheden, zoiets doe je niet dagelijks. Kijk, vroeger was het wat anders. Nee heren, het heeft gewoon met de Nederlandse mentaliteit te maken. Ik sprak laatst met een Zwitserse collega, vertelde hem dat ik er echt aan heb moeten wennen. Hij vertelde dat het onderdeel was van zijn opvoeding, vooral de grote invloed die zijn moeder hierop had.
En dat laatste heeft me aan het denken gezet. Nu heb ik ook een zoon, hij is nog klein, maar ik zal het hem dus moeten leren. Zijn vader en de omgeving zullen het hem wel laten zien. Maar ik als moeder heb daar dus ook een grote invloed op. Ik zal mijn zoon dus ook leren dat het de gewoonste zaak van de wereld is om waar je ook bent: je houdt de deur voor een vrouw open!
